Büyük manşetler ulusal medyada atılır, ama bir mahallenin sesi, bir köyün derdi ya da bir belediyenin icraatı yerel basında yankı bulur. Şanlıurfa gibi tarihî, kültürel ve sosyal çeşitliliği yüksek şehirlerde, yerel basının işlevi yalnızca haber vermek değil; aynı zamanda toplumsal hafızayı canlı tutmaktır.

Ancak bugün geldiğimiz noktada, yerel basın hayatta kalma savaşı veriyor. Bir yanda ekonomik baskılar, diğer yanda dijital dönüşümün beraberinde getirdiği hızlı içerik tüketimi; yerel gazeteciliği zorluyor. Gazeteler bir bir kapanıyor, dijital platformlar da ayakta kalmakta güçlük çekiyor. Reklam gelirleri büyük mecralara yönelirken, yerel medya çoğu zaman üç kuruşluk destekle dimdik ayakta durmaya çalışıyor.

Dahası, bağımsızlık meselesi de ciddi bir sorun. Yerel gazeteci çoğu zaman ya siyasetin baskısı altında kalıyor ya da yerel güç odaklarının etkisiyle tarafsızlığını kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalıyor. Oysa yerel basın, halkın vicdanıdır. Tarafsız bir yerel medya, sadece haber değil; umut, güven ve şeffaflık üretir.

Peki çözüm ne? Herkesin elini taşın altına koyması gerekiyor. Belediyelerden STK’lara, üniversitelerden esnafa kadar yerel medya ile iş birliği yapılmalı. Reklam verilmesi, projelerde ortaklık sağlanması, genç gazetecilerin desteklenmesi bu sektörün yeniden güçlenmesini sağlar. Ayrıca dijital okuryazarlığın artırılması, yerel medya tüketiminin artırılması açısından da çok değerli.

Yerel gazetecilik, aynı zamanda bir vefa meselesidir. Bugün okuduğumuz bir köşe yazısı, yarının tarih kaydıdır. Fotoğrafla, haberle, analizle bir şehrin nabzını tutmak; geleceğe kalan bir iz bırakmaktır. Bugün desteklemediğimiz bir yerel haber sitesi, yarın kapandığında sadece bir mecra kaybolmaz. O şehir, kendi aynasını kaybeder.

Bu yüzden biz yerel basına sahip çıkmazsak, kimse gelip bizim hikâyemizi anlatmaz. Yerel medya sustuğunda, şehir de sessizleşir. Ve unutmayın; sessiz şehirler, sessizliğe mahkûm kalır.

Hayırla kalın...